به نقل از «ایسنا»

بزرگترین چاپگر ۳بعدی جهان یک خانه را در ۸۰ ساعت می‌سازد

تاریخ انتشار: ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۹۳۶۴۶

در حالی که ساخت یک خانه تک طبقه به روش سنتی ممکن است چند ماه طول بکشد، اما بزرگترین چاپگر سه بعدی جهان که توسط مهندسان دانشگاه مین(Maine) ساخته شده است، می‌تواند این پروژه را در کمتر از چهار روز به پایان برساند.

به گزارش ایسنا، دانشگاه مین با ایجاد بزرگترین چاپگر سه بعدی پلیمری، رکورد جهانی را که در اختیار خودش بود، شکست و راه را برای آینده تولید پایدار هموار کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به نقل از آی‌ای، آنها در سال ۲۰۱۹ اولین چاپگر سه بعدی رکورد شکن را راه‌اندازی کردند که خانه‌ای به مساحت ۵۶ متر مربع را با مواد قابل بازیافت ساخت.

این چاپگر برای پاسخگویی به تقاضای مسکن مقرون به صرفه‌تر در ایالت مین ساخته شده است که به ۸۰ هزار خانه جدید در شش سال آینده نیاز دارد و با کمبود نیروی انسانی مواجه است.

اکنون پژوهشگران دانشگاه مین یک چاپگر سه بعدی بزرگتر و بهتر موسوم به FoF ۱.۰ را ساخته است که به نسبت نسخه قبلی کارایی بیشتری را با هزینه کمتر ارائه می‌کند.

چاپگر سه بعدی FoF ۱.۰ مسکن مقرون به صرفه می‌سازد

این دانشگاه که رابطه دیرینه‌ای با دولت ایالات متحده دارد، می‌خواست نشان دهد که یک چاپگر سه بعدی می‌تواند خانه‌ای با ردپای کربن کمتری را با روش چاپ سه‌بعدی ایجاد کند.

گفتنی است که طبق اعلام سازمان ملل، صنعت ساخت و ساز ساختمان حدود ۳۷ درصد از گازهای گلخانه‌ای را در سطح جهان تولید می‌کند.

چاپگر FoF ۱.۰ چهار برابر سریع‌تر چاپ می‌کند، به این معنی که می‌تواند یک خانه را ظرف حدود ۸۰ ساعت چاپ کند. برای مثال، ساخت یک خانه تک طبقه ممکن است چند ماه طول بکشد، اما این چاپگر می‌تواند این پروژه را در کمتر از چهار روز به پایان برساند.

دکتر حبیب داغر مدیر مرکز سازه‌ها و کامپوزیت‌های پیشرفته در دانشگاه مین می‌گوید: هدف ساختن خانه‌ای ارزان نبود، بلکه ساختن خانه‌ای بود که مردم بخواهند در آن زندگی کنند.

نمایندگانی از وزارت دفاع و انرژی ایالات متحده، اداره مسکن ایالت مین و همچنین سایر سهامدارانی که قصد دارند از این چاپگر سه بعدی استفاده کنند، در مراسم رونمایی رسمی از FoF ۱.۰ حضور داشتند.

این چاپگر پلیمری ترموپلاستیک می‌تواند اجسامی به طول ۳۰ متر، عرض ۱۰ متر و ارتفاع ۵.۵ متر را تنها با مصرف ۲۲۷ کیلوگرم ماده در ساعت چاپ کند.

کاربردهای آن از صنایع گرفته تا امنیت ملی را شامل می‌شود، به این معنی که اگر آنها نیاز به ساخت سریع یک کشتی داشته باشند، فناوری لازم برای این کار را در اختیار دارند.

اگرچه ساخت کشتی‌های نظامی به طور معمول سال‌ها طول می‌کشد، اما ایالات متحده در جنگ جهانی دوم کشتی‌های لیبرتی را ظرف ۴۲ روز ساخت. این چاپگرهای سه بعدی در مقیاس بزرگ می‌توانند به چنین سرعتی برسند و در صورت نیاز از آن پیشی بگیرند.

با این حال، کاربردهای چاپگرهای سه بعدی بسیار گسترده است.

سوزان کالینز از سناتورهای آمریکا گفت: دانشگاه مین و مرکز سازه‌ها و کامپوزیت‌های پیشرفته این دانشگاه دارای نوآوری، ظرفیت و نیروی کار برای حمایت از نیازهای آتی وزارت دفاع در تولید پیشرفته هستند. این روز بزرگی برای این دانشگاه، ایالت مین و ملت ماست.

چاپگر FoF ۱.۰ بسیار بیشتر از یک چاپگر است. این چاپگر می‌تواند عملکردها را بسیار بهبود بخشد و هم یک رایانه و هم سازنده است.

این چاپگر می‌تواند صنایع مختلفی را متحول کند که شامل ساخت مسکن مقرون به صرفه، کارهای عمومی مانند ساخت و ساز پل و تاسیسات بهره‌برداری از انرژی اقیانوس و باد است که همگی نیز از مواد قابل بازیافت ساخته شوند.

دکتر داغر می‌گوید: شما می‌توانید اساساً آن را تجزیه کنید، در صورت تمایل آن را خرد کنید، قطعات چاپ سه‌بعدی را خرد کنید و با آنها دوباره چاپ کنید و چندباره این کار را انجام دهید.

استقرار FoF ۱.۰ در یک مرکز تحقیقاتی جدید در ایالت مین

دانشگاه مین با دو دستگاه چاپگر بسیار قدرتمند می‌تواند مواد اولیه زیستی و محلی را توسعه دهد، خانه‌های مقرون به صرفه را چاپ کند و به سرعت خواسته‌های ملی را برآورده کند.

دَنل مالوی رئیس دانشگاه مین آن را محل تقاطع مهندسی و محاسبات نامید که راه حل‌هایی را که اقتصاد و جوامع را تقویت می‌کند، تسریع می‌بخشد.

چاپگر سه بعدی FoF ۱.۰ تازه آغاز کار است. کارخانه مهندسی سبز و مواد آینده(GEM) که قرار است تابستان امسال افتتاح شود، به عنوان یک مرکز نوآوری تولید ۴۳۰۰ متر مربعی زمینه جدیدی را ایجاد خواهد کرد.

ایجاد شیوه‌های تولید پایدار و پر کردن شکاف بسیار مورد نیاز در نیروی کار هدف آن است. آنها قصد دارند نسل بعدی چاپگرها را از طریق یک مدل پایدار پرورش دهند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: چاپ سه بعدي چاپگر سه بعدی هوش مصنوعی فناوري نانو فناوری های چین معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري مقرون به صرفه چاپگر سه بعدی دانشگاه مین ایالت مین یک خانه خانه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۹۳۶۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا ژاپن سیاست تخریب و ساخت مجدد دارد؟

ساختمان‌های بسیاری از مناطق ژاپن برای طولانی‌مدت طراحی نشده‌اند، بلکه عمر مفید ۳۰ ساله دارند و وقتی صاحب خانه از دنیا می‌رود، خانه او برای ساختن خانه جدید تخریب می‌شود.

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، سیاست تخریب و ساخت دوباره ساختمان‌ها برای بسیاری از پروژه‌های توسعه حومه‌شهری ژاپن صدق می‌کند. خسارات و تخریب‌های جنگ جهانی دوم در کشور ژاپن، به شدت این کشور را با مشکل کمبود عرضه مسکن در برابر تقاضا مواجه کرد و دولت این کشور طی دوران پس از پایان جنگ در سال ۱۹۴۵ اقدامات زیادی از جمله ایجاد سازمان‌ها، نهادها و وضع قوانینی در جهت سیاست جدید مسکن انجام داد. یکی از این اقدامات، ساخت مسکن‌های حاشیه‌شهری و ارزان‌قیمت به‌عنوان راه‌حلی اضطراری در این مناطق بود.

به دلیل محدودیت‌های زمانی و مکانی، کیفیت ساخت این ساختمان‌ها ضعیف بود که موجب شد از نظر استاندارهای فعلی ژاپن در سطح پایینی قرار داشته باشند. رشد اقتصادی سریع در دوران پس از جنگ جهانی، ژاپن را به یکی از کشورهای پیشرو در زمینه صنعت تبدیل کرد و این خانه‌های ارزان‌قیمت دیگر پاسخگوی نیاز مسکن‌های با کیفیت نبود.

علاوه بر این، زمین‌لرزه‌های مکرر این جزیره به مرور زمان قوانین را تغییر داد و بر اساس قانون جدید خانه‌های ساخته‌شده دوران پس از جنگ که ساختمان‌های نسل دوم نامیده می‌شدند، باید در سال ۱۹۹۰ تخریب می‌شدند.

بدیهی است که مردم ژاپن برای زندگی در خانه‌های قدیمی که مطابق با مقررات آن زمان ساخته شده‌اند و شرایط آن‌ها نشان‌دهنده پایان عمر مفید آن‌ها است، ارزشی قائل نیستند. این ساختمان‌ها پس از فوت صاحب خانه تخریب می‌شوند و با مسکن‌های با کیفیت و پیرو استاندارد بالاتر جایگزین می‌شوند. اکنون ساختمان‌های ساخته‌شده در زمین‌های این مناطق در سومین تکرار خود هستند. بر اساس استانداردهای جدید خانه‌ها باید تا حد امکان پایدار ساخته شوند و حداقل چندین دهه و در صورت امکان چند قرن دوام داشته باشند.

قوانین ساخت‌وساز در ژاپن

در طول فرایند ساخت‌وساز یک ساختمان، مقدار انرژی تجسم‌یافته و انرژی مورد نیاز برای ساخت، حمل‌ونقل و مدیریت مواد، بسیار زیاد است، به‌طوری‌که فعالیت‌های ساختمانی تقریباً ۳۵ درصد از انتشار جهانی دی‌اکسید کربن را تشکیل می‌دهد. بنابراین خانه‌های ۳۰ ساله دوران پس از جنگ، پایدار نیستند و الزامات شهر پایدار را برآورده نمی‌کنند. بر اساس کتاب «۱۰۱ قانون اساسی برای ساختمان‌ها و شهرهای پایدار» دوام، انعطاف‌پذیری و بهره‌وری انرژی باید سنگ بنای معماری پایدار در نظر گرفته شود. سیاست‌های طراحی شهری فراتر از جنبه‌های معماری هستند و در معادلات بهره‌وری، حمل‌ونقل را نیز در نظر می‌گیرند.

تغییر پارادایم در شهرسازی «حومه» ژاپن

تکنیک تخریب و ساخت زمین‌های حومه‌شهری به دلیل اثرات زیست‌محیطی که در هزینه‌های ساخت‌وساز منعکس می‌شود، در حال تغییر است. همچنین با کاهش جمعیت و افزایش سن، بیشتر مردم حومه‌ها را ترک می‌کنند و در کلان‌شهرها و مراکز شهری ساکن می‌شوند.

آمار نشان می‌دهد که در حال حاضر مردم ژاپن ۱۳ درصد مناطق حومه‌شهری را ترک کرده‌اند و پیش‌بینی می‌شود که این رقم تا سال ۲۰۳۳ به حدود ۳۰ درصد خواهد رسید که معادل ۲۱.۷ میلیون خانه متروکه است. خانه‌های متروکه و زمین‌های بدون صاحب برای کشور مشکل ایجاد می‌کند و موجب می‌شود که تعداد معدودی از مردم که هنوز در این مناطق زندگی می‌کنند، نتوانند با پرداخت مالیات زیرساخت‌های عمومی خود مانند شبکه‌های قطار، بیمارستان‌ها یا جاده‌ها را حفظ کنند. بنابراین طرح «بازسازی، نه تخریب» در شهرها و برنامه‌های توسعه حومه شهرهای بزرگ راه‌اندازی شد که بر اساس آن، خانه‌های بالای ۳۰ سال تخریب نمی‌شوند، مگر این‌که مقررات مربوط به زلزله را نقض کنند.

به این ترتیب بسیاری از جوانان در خانه‌های قدیمی ساکن می‌شوند و در صورت امکان آن‌ها را نوسازی می‌کنند تا هم‌زمان از مزایای ساختمان موجود و ایده‌های بازسازی استفاده کنند. بدیهی است که هزینه بازسازی یک ملک بسیار کمتر از تخریب و ساخت دوباره آن است، جنبه‌ای که امروزه نسل جوان به آن توجه می‌کند و رویه ژاپنی‌ها برای تخریب و ساخت ساختمان‌های جدید مطابق با سیاست‌های پایداری را پایان می‌دهد.

کد خبر 750611